- 1
- 2
- 3
- . . .
- последняя (12) »
Галіна Каржанеўская
Не можа быць
П'есы для дарослых
Не можа быць!
Сцэнічная гумарэска для дарослых Дзейныя асобы:
Дзейныя асобы:АСА ПЧОЛКА МАТЫЛЬ СМОЛКА, МЕДУНІЦА, РАМОНАК ЗВАНОЧАК, іншыя кветкі; КАРОВА
Карціна 1.
Квітнеючы луг. На сонца напаўзае хмара. П ч о л к а ў фартушку і з вядзерцам заклапочана пазірае на неба.ПЧОЛКА. Хмара… Каб знаў не намокнуць. А ў маім вядзерцы – в на дне.
З’яўляецца А с а ў какетлівым празрыстым жоўтым уборы і з сумачкай.
АСА. Усё шчыруеш? Адпачыла б, сяброўка. ПЧОЛКА. Адпачну, як сонца зойдзе. АСА. Прырода проста звар’яцела. Лета – не лета і зіма – не зіма… Так яны ўвогуле могуць зраўняцца, і тады настане альбо суцэльная позняя восень… ПЧОЛКА. Альбо ранняя вясна, калі і холадна, і голадна… АСА. І тое, і другое кепска. Нам, легкакрылым, нельга без цяпла і сонца. ПЧОЛКА. І без працы таксама. АСА. Гледзячы якой. Калі з рання да цямна – прабачце, я не рабыня Ізаўра. ПЧОЛКА. Кожнаму – сваё (уздыхнула). АСА. Я ж табе прапаноўвала – падпішыся пад мяне, створым цэлую сетку. Дабаўкі – гэта залатое дно! Падпішашся? ПЧОЛКА (пазіраючы ўгару). Капае. АСА. Табе здалося. ПЧОЛКА. А я гавару – капае. Во, глядзі… Давай перачакаем.
Яны хаваюцца пад лапух, пры гэтым Аса зачапілася і парвала спаднічку. А-а, блін! Першы раз апранула, можна сказаць!
ПЧОЛКА. Па шву парвалася, зашыеш. АСА. Я не з тых, хто зашывае падранае. Не каралеўская гэта справа. ПЧОЛКА. Я і калготкі ўвесь час зашываю… АСА. А я зноў на дыету села. ПЧОЛКА. І што? АСА. Ужо ёсць вынікі. Талія стала вузей на паўсантыметра! ПЧОЛКА. Так пераламацца можна… АСА. Хутчэй ты пераломішся, цягаючы свае вёдры… Кожнай кветцы кланяцца – не, гэта не па мне. ПЧОЛКА. Калі трэба, то і пакланюся. З мяне шапачка не ўпадзе. АСА. Нездарма цябе кветкі гэтак любяць. (Паўза.) Дарэчы, ці чула? У іх там скандал: Матыль са Смолкай разышліся. ПЧОЛКА. Разышліся ці развяліся? АСА. Спытай у іх. ПЧОЛКА. Ёсць у мяне час у чужое жыццё лезці! АСА. Ну так. Тут бы сваё да давесці ладу. (Паўза.) Зірні, ідуць! Лёгкія на паміне. (Прыхоўваюцца.)
Ідуць С м о л к а і М а т ы л ь. Трымаюцца адчужана, Смолка ўсхліпвае.
СМОЛКА. Дзе мае вочы былі? Чым я думала? МАТЫЛЬ. Чым, чым… Тым жа, чым усе закаханыя думаюць. СМОЛКА. Лета толькі пачалося, а жыццё ўжо сапсаванае… МАТЫЛЬ. Бо ліпучая занадта. СМОЛКА (абураная). Я, я ліпучая?! Я Смолка, а не ліпучка! Ты сам мне праходу не даваў! Дзень і ноч чапляўся! Ды я расцвісці толкам не паспела, як ты аднекуль зваліўся на маю галаву! МАТЫЛЬ. Правільна. Мяне карова хвастом збіла, вось і зваліўся. Я зусім не цэліўся, каб упасці акурат на цябе.
Аса з Пчолкай ціха смяюцца, заціскаючы раты.
СМОЛКА. Выхадзіла яго, вылечыла, адкарміла… І во – падзяка! Вер пасля гэтага мужчынам. МАТЫЛЬ. А-а, з табой гаварыць!.. (Збіраецца пайсці.) СМОЛКА. Давай, давай! Бяжы да сваёй паласатай! Даўно цябе чакае. ПЧОЛКА (штурхае Асу ў бок, шэптам). Пра цябе. АСА. Ціха! СМОЛКА. Тая непераборлівая, усе ведаюць... ПЧОЛКА (скрозь зубы). Ты мне адкажаш, даражэнькая, за такія словы... СМОЛКА. Але там не разгуляешся! Там цябе ўміг запрагуць і ваду вазіць будуць. Калі чмяля па руках-нагах скруціла, то цябе… МАТЫЛЬ (пацепваецца). Усе вы добрыя. Пакуль спіцё. ПЧОЛКА (шэптам). Чыстая праўда! СМОЛКА. З-за каго я плакала? З-за каго слёзы ліла? МАТЫЛЬ. Ты ў мяне пытаешся? СМОЛКА. У госпада Бога. МАТЫЛЬ. Дык ён няхай і адказвае. А не магу тут болей з табою мокнуць.
Матыль залазіць пад лапух – і натыкаецца на Пчолку з Асою.
АСА (шыпіць). Ану вымятайся адсюль! ПЧОЛКА. Ён жа намокне. АСА. Як намокне, так і высахне. А мне лішнія сцэны не да чэго. ПЧОЛКА. Раней ты не баялася ніякіх сцэн. Сама іх устройвала. МАТЫЛЬ. І якія!
Смолка пачула шэпт і зазірнула пад лапух. Пры гэтым згледзела, як Матыль абшчаперыў талію Асы.
СМОЛКА. А-а, тут цэлае асінае гняздо! Акапаліся! МАТЫЛЬ. Я паляцеў. (Знікае.) ПЧОЛКА (вызіраючы). Ды ўжо няма ніякага дажджу. (Выходзіць са сховішча.) Ой, вядзерца забылася! (Бярэ вядзерца і пачынае працаваць.)
Аса робіць выгляд, што цалкам занята сваёй сумачкай.
СМОЛКА (пагрозліва). Вы чым там займаліся? АСА (нявінна). З Пчолкай? СМОЛКА. У некаторых істотаў сумлення ні вось столечкі (паказвае). Ні грама, ні паўграма... АСА. Пры чым сумленне, калі жыццё кароткае? Колькі таго лета! І ўвогуле... Ёсць навіна, для некаторых непрыемная. Заўтра пачынаюць касіць луг. СМОЛКА. Заўтра?! АСА. А што? Даўно пара. Ну, мне пара, дарагуша. (Пайшла, напяваючы “Вот и лето прошло, словно и не бывало”...)
Карціна 2.
Р а м о н а к з М е д у н і ц а й прыселі на траву. Рамонак з блакнотам і гусіным пяром.
РАМОНАК (натхнёна). “Медуніца, медуніца, непагоды не баіцца...” Ну як? МЕДУНІЦА. Гучыць-то хораша... Але як з праўдай жыцця? Мы, кветкі, баімся і граду, і спёкі, і каровы... РАМОНАК. Ды ўсяго мы баімся. Але ж гэта, зразумей, проза. А паэзія... Паэзія – гэта калі ты адкрыты цэламу свету... Разумееш? Вось так, (паказвае) наросхрыст. МЕДУНІЦА. Глядзі, прастудзішся... РАМОНАК. Не перабівай. (Думае.) “Медуніца, медуніца, ты на лузе, як царыца”. Во, знайшоў! МЕДУНІЦА. Зноў хораша. І зноў няпраўда. Царыца – гэта калі півоня альбо вяргіня, а я простая лугавая кветка.
Ідзе ўсхваляваная Смолка.
СМОЛКА (сама сабе). Не можа быць!.. Не можа быць!.. МЕДУНІЦА (жартам). А я лічу, што вельмі нават можа. (Смолка не рэагуе.) Эй, Смолка! РАМОНАК (шэптам). У яе стрэс на любоўнай глебе. МЕДУНІЦА . На голы лес, гэтыя стрэсы… СМОЛКА (сабе). Сто нязробленых спраў… А я як апошняя дурнічка… раскісла... разнюнькалася... Перад кім? МЕДУНІЦА. Зусім, бедная, не ў сабе… СМОЛКА (як прачнуўшыся). Дзе наш ціхоня? МЕДУНІЦА. Хто? СМОЛКА. Званочак. Ён у нас адказвае за апавяшчэнне. РАМОНАК. Што здарылася? МЕДУНІЦА. Штосьці, відаць, сур’ёзнае... СМОЛКА. Вечарам збіраем актыў. Будзе сход. (Рамонку.) Збяры ты, калі ласка.
Набліжаецца Пчолка з вядзерцам, нагінаецца да кожнай кветкі.
Медуніца падбегла і абняла яе. МЕДУНІЦА. Добры дзень, працаўніца ты наша! ПЧОЛКА. План павялічваюць і павялічваюць… (Кветкам.) Вы сёння пылок здавалі? МЕДУНІЦА. Здавалі. РАМОНАК. А я не ахоплены. МЕДУНІЦА (Рамонку). Табе што сказалі? Бяжы, збірай народ. ПЧОЛКА. А што такое? СМОЛКА. Дужа непрыемная навіна. Пакуль
- 1
- 2
- 3
- . . .
- последняя (12) »