күңел атыгыз.

Һәрвакытта туган якка

Сагынып-сагынып кайтыгыз.

***

Юлга чыксам, якыннарым

Эндәшә мине күреп

Әллә шифа бирә микән

Күңел утларым янып.

Сөйләшер сүзебез күпкә

Мин үзем дә шаккатам.

Ихлас сөйләмнәре өчен

Сайрар кошка ошатам.

Теләк, уйларын белдерә,

Күңел ишеген ачып.

Ә мин өләшәм сихәтлек

Сокланып, шашып-шашып.

Күптәнге танышларым да

Белеп әйтә исемне.

Аерылышкач, искә төшеп

Коям гына хисемне.

Рәхмәт сезгә, якын дуслар,

Рәхмәт сезгә, танышлар.

Чәчән әби күңелендә

Урал таудай табышлар.

***

Хыяллар аша сүтәмен

Тормышның йомгакларын.

Төшеп калганын тапмадым,

Бәхетнең дә, табышның да

Юлда аунап ятканын.

Хыяллар аша эзләдем

Мәхәббәт, җан сөйгәнне.

Шуңа тынычландыра алам

Борчылганны, авырганны,

Кайгылардан көйгәнне.

Хыяллар аша аңладым

Тормыш серен, мәгънәсен.

Карт көнемдә килә минем

Шатлыкта ил гизәсем.

Хыял белән яшәгәндә тормыш матур,

Хыял белән буралар да ашлык тулы.

Бер-беребезне хөрмәт итик,

Кирәк чакта ихлас булып

Сузыйк, сузыйк ярдәм кулы.

***

Без авырлык күргән буын,

Без – сугыш балалары.

Саклана безнең йөрәктә

Шул елның яралары.

Яраларны еллар безнең

Бераз гына төзәтте.

Тик еш кына искә төшеп,

Аның онытылмас мизгеле

Өзә безнең үзәкне.

Үзәкләр өзелгәндә дә

Башны аска имибез.

Гомер буе яшь буынны

Чыдамлыкка, әдәплеккә

Хезмәт-эшкә өндибез.

Без ел үсәсен айда үскән

Иртә өлгергән буын.

Юлларда җәяү күп йөрде

Кичте язгы ташуын.

Без авырлык күргән күпне,

Без – сугыш балалары.

Өмет, ышаныч тойдылар

Аларның аналары.

***

Баштанаяк шатлыкка чумганда,

Баш очына бәхет кошы кунганда,

Йөриләр кешеләр йөгереп.

Күңеле нур чәчә, кешегә шат дәшә,

Һәр эшкә яши ул өлгереп.

Сөенеч артканда, балалар кайтканда,

Бар эшне эшләргә җитешә.

Күңеле нур чәчә, кешегә шат дәшә,

Уйный ул, көлә ул, сөйләшә,

Идәндә ятмаса буш шешә.

Гомернең юллары ураулы,

Бирәмен үземә сорауны,

Хуш күрәм, төш күргәч, кешеләр,

Борчуны югалтып, сөенеч арттырып,

Гел аны якшыга юрауны.

Кешенең гомере көннәре

Тормый ул сөенеч-шатлыктан.

Кешеләр бер-берсен зурласа,

Туган җир, авылын нурласа,

Зарланмый яшидер картлыкта.

Картларга бир әле хөрмәтне,

Аларның йөзләре нур сипсен,

Шул нурлар кайтсын да кирегә,

Йөрәгең һәрвакыт шат типсен.

***

Һәр кеше ярата матурлык.

Эчәр су тазаны, тоныкны.

Зүр әни сөю – назга күмеп

Тәрбияли аламы оныкны?

Күңелләр күңелгә кушылып

Пешәме бик тәмле боткалар?

Яшь буын кешесен ни өчен

Гаепли икән бу корткалар?

Зур әни теләген аңлыймы оныклар?

Әллә ул кагамы гел кире?

Йөрәкләр сыкраса, күңелләр чуалса,

Нәрсә ди балалар анасы – хатынның

Хәләл җефете – ире?

Гаиләдә дөрләсен учаклар

Өйләргә чыкмасын төтене.

Дөньяны матурлый, яктырта

Гаиләнең бердәме, бөтене.

***

Күңел күзем күрә, йөрәк сизә

Ялгызлыкның ачы сагышын.

Назлап, назлап сөйләп бирде миңа

Күптән түгел якын танышым.

Ялгызлыкның ачы яшен сөртеп

Үткән аның гомер агышы.

Аптырый ул, әллә Ходай кушкан,

Әллә төшкән ана каргышы?

Әйтә алмыйм мин дә, ни сәбәптән

Түгеләдер тозлы күз яше.

Илем, якын кешеләрем өчен

Дип эшләнә аның бар эше.

Ялгызлыктан өши җаннар,

Әрни йөрәк ярасы.

Шул яраны төзәтергә

Ялгыз әби, апаларга

Килә минем барасы.

Эч серләрен ачып сала

Югала сагышлары.

Йөзләрендә нур бөркелә,

Йөрәкләре җылы сибеп,

Иркә-назга күмелеп китә

Күңеле табышлары.

***

Китап булсын язмаларым

Укысын һәркем теләп.

Ә мин яшим туган өчен

Җиргә бурычны түләп.

Алсын фәһем олы, кече

Җиткәнче аның көче.

Язмаларда тасвирлана

Милләт даны һәм көче.

Хисләремне коям әле

Күңелнең сихри мәле.

Өстемдә күлмәкләр бүлә

Итек, пальто, яулык, шәле.

Рәхмәтемне җиткерәмен

Йөрәктәге җылым белән.

Терелтәмен авыруларны

Аллаһ биргән көчем белән.

Күңелдәге изге хисне

Күчерәмен башкаларга.

Күңел чәчкәләрем матур,

Омтылмагыз тарткаларга.

Үссен әйдә, үссен әле

Татлы исен таратып.

Илдә бөтен кеше, димен

Яшәсеннәр

Берсен берсе яратып.

***

Их, әткәем, әткәем,

Хәтеремнән һич тә чыкмас

Синең ниләр әйткәнең.

Күзләремә күренгәндәй

Кайчакта гәүдәң, тәнең.

Сиңа ничек рәхмәт әйтмим?

Рухың саклый яманнан,

Озатып бара юлымнан.

Син эндәшкәч, кәлам алдым

Язар өчен кулыма.

Син эндәштең тау башыннан:

Мен, мен, кызым, тизрәк.

Син эндәшкәнне ишетте

Картайгач зирәк йөрәк.

Син аңлаттың тормыш серен

Могҗизаларны санап,

Күңелемә очар өчен

Син бит бирдең пар канат.

Син эндәшкәч җавап бирәм

Ап-ак кәгазьгә язып.

Ничә көн утырам микән

Татлы сулар алыр өчен

Энә белән кое казып.

***

Йөрәктә, кулымда җылылык,

Күңелдә тук орлык, бәрәкәт.

Рәхмәтсез эш өчен бер кайчан

Булмаган, булмас та хәрәкәт.

Йөримен, барамын, сөйләшәм,

Туктаусыз имзамны куямын.

Бүген мин карт әби, шулай да

Үземне кешегә кирәкле тоямын.

Күңелем бер бала, бер ана, бер әби

Уйлыймын, барлыймын, саныймын.

Шәфкатьле, әдәпле, иплене

Елмаеп эндәшкәч, таныймын.

Эшләрем, сүзләрем, яшәеш

Һәммәсе киләчәк хакына.

Елмаю-көлүне, хаклыкны-аклыкны

Алмашмам бер кайчан алтынга.

Ашыкмый атлыймын, уйланам

Ихластан, эчкерсез сөйләшәм,

Аллаһтан бирелгән сихәтлек

Кешегә шуларны өләшәм.

***

Түбә күккә тия сөенечтән,

Баш түбән иелә көенечтән.

Борчылганда кеше мәхрүм була

Затлы кием, татлы аштан,

Җаның теләп эшләр эштән.

Әйтер идем сөендереп матур сүзне,

Эшләр идем рәхмәт өчен авыр эшне,

Юк итәргә телим кайгы һәм хәсрәтне

Тәндә булган сызлауларны, авыр шешне.

Шатландырыр идем шатлык көткәннәрне,

Хәлләндерер идем хәле беткәннәрне.

Тойсын иде кеше сихәтлекне,

Дөньядагы матурлыкны, бар ямьнәрне.

***

Сөенечтән туа эшкә дәртең,

Арта тазалыгың, сәләтең.

Искә төшә балачактан башлап

Сиңа сеңеп калган гәдәтең.

Сөенечтән йөзең көләч,

Әйтер сүзең фәһемле.

Матур теләк, матур уең

Сокландыра һәркемне.

Сөенечтән били сине

Изге теләкле дуслар.

Күңелдә сайрый туктаусыз

Сихәтлек бирер кошлар.

Рәхмәт әйтәм сөенеч