Анатоль Бутэвіч

Прыгоды Віруса Шкодзі

Незвычайная казка пра караля Віндаўса Вялікага, Віруса Шкодзю і чароўныя камп’ютэры

УСТУП

Хто з нас не марыў пра далёкія падарожжы, пра нябачаныя краіны, пра спатканне з самім Кавалём-Вярнідубам? Знайсці ўсё гэта мы маглі толькі ў кніжках, што распавядалі пра гэтыя незвычайныя – чамусьці яны заўсёды ўяўляліся нам заморскімі – далёкія землі. Калісьці не было такой складанай сучаснай тэхнікі, якае дазваляе за адно імгненне абляцець усю зямлю. А таму мы назаўсёды палюбілі чароўны свет кнігі. Палюбілі, каб ніколі не расставацца, нягледзячы нават на з’яўленне сучасных камп’тэраў. Сёння ж – абы жаданне – хуткасны Інтэрнет імгненна перанясе вас за сотні і тысячы кіламетраў ад роднага парога.

Калісьці я не меў доступу да Інтэрнета, не плаваў па яго бязмежным інфармацыйным акіяне. Ды вось надарылася і мне наведаць чароўнае каралеўства Сусветнае Сеціва. І я ўжо не мог абысціся без гэтага раней нязвыклага камп’ютэрнага свету. І казкі сталі пісацца таксама таксама пра чароўную краіну, дзе нароўні з добрым каралём Віндаўсам Вялікім творыць свае няўдзячныя справы Вірус Шкодзя.

Але ў гэтай кнізе ты можаш сустрэцца і з чароўнай дакторкай Лісой. Можаш даведацца, як Вірус Шкодзя закахаўся ў дачку караля Віндаўса Вялікага і што з гэтага атрымалася.

І шмат што яшчэ чакае цябе ў Сусветным Сеціве.

А таму – адкладзі на нейкі час чароўную Мышку свайго камп’ютэра і вазьмі ў рукі кнігу. Гэтую альбо нейкую іншую. Не пашкадуеш...

КАРАЛЕЎСТВА ВІНДАЎСА ВЯЛІКАГА

Адбывалася гэта не далёка і не блізка, не высока і не нізка. Не за барамі таямнічымі, не за морамі цудадзейнымі, а ў самых разумных глыбінях космасу.

На адной інтэлектуальна багатай планеце заснавалася незвычайнае каралеўства. Назва ў яго таксама была нетутэйшая - Сусветнае Сеціва. І адразу пачало адбывацца там незлічонае мноства дзівосных дзіваў, чарадзейных чараў і забаўных забаў.

Найвялікшым багаццем сеціўцаў лічыліся прыстасаванні, што называліся камп’ютэрамі. Разумныя былі і кемлівыя, што ні ў казцы расказаць, ні пяром апісаць. Розныя па форме, прызначэнню, памерах, магутнасці і разумнасці, яны спрыялі сеціўцам жыць-пажываць і дабро нажываць, а дзеткам іхнім гора не знаць. Апекаваўся ж тымі камп’ютэрамі і даглядаў іх галоўны камп’ютэршчык каралеўства Камп Кампавіч.

З дапамогай камп’ютэраў сеціўцы ўсяму свету пра справы свае цудоўныя праз Інтэрнэт расказвалі. Не хавалі ўласнага вопыту, лічылі: хай і іншыя ім пакарыстаюцца, каб багацей жыць стала.

Каралём жа ў тым чароўным каралеўстве быў Віндаўс Вялікі. Адпаведна пасадзе меў і камп’ютэр - самы дасканалы, самы сучасны і магутны. Галоўны камп’ютэр каралеўства, адным словам. Сам Камп Кампавіч апекаваўся ім, трымаў пад сваёй неаслабнай увагай.

Разумны і разважлівы быў кароль Віндаўс Вялікі, але занадта мяккі і памяркоўны, зрэшты, як і ўсе сеціўцы. Аднак дбайна і клапатліва аберагаў спакой і дабрабыт сваіх падданых, не даваў у крыўду ні старога, ні малога, за што меў непахісны аўтарытэт. З суседнімі каралеўствамі ніколі не сварыўся, наадварот, заўсёды дапамогу аказваў. Казаў: “Чаго нам варагаваць? Лепш сядзем радком ды пагаворым ладком...”

Відаць, і далей жылі б сабе сеціўцы бязбедна і бесклапотна, ды панадзіўся ў іхняе каралеўства нейкі таемны шкоднік. Паквапіўся на камп’ютэрныя багацці ці мо на аўтарытэт самога Віндаўса Вялікага. Захацелася яму пасваволіць у багатай краіне, пасварыць яе з суседзямі. Напэўна, з чужой планеты быў, бо сваіх падданых кароль ведаў усіх.

Што ні рабілі сеціўцы, каб выявіць незнаёмца, нічога не дапамагала. Адно толькі даведаліся, што завуць яго Вірус Шкодзя. Пазней стала вядома, што без камп’ютэраў і жыццё для яго – не жыццё.

Шкодзя ўмеў ператварацца ў любую жывую і нежывую істоту, мог з’явіцца тады, калі ніхто яго не чакаў і не бачыў, нават ноччу, нават пры адключаным камп’ютэры. Бяды ж рабіў нямала, ды такой, што нічым не выправіш. А калі нападзе знянацку – што было найчасцей, то і не папярэдзіш. Здатны быў на самыя неверагодныя выдумкі і штукарствы.

І яшчэ адна адметнасць была ў Віруса Шкодзі. Усё, што ён ведаў, бачыў, назіраў і чуў, занатоўваў і захоўваў у сваёй памяці. Не давяраў ніводнаму камп’ютэру ні на адной планеце. Абыходзіўся магчымасцямі сваёй галавы. Таму ў любы момант, у любой сітуацыі мог неадкладна здабыць патрэбную інфармацыю.

Бывае, калі няма чаго рабіць, сядзе дзе-небудзь зручна і проста пацяшаецца ды забаўляецца, у гульні розныя гуляе. Тады раптам сарвецца і пакіне сваю планету Вірусанія, па міжсусвеце лётае. А то возьме і ў чужыя паштовыя сайты зазірне, каб чужыя пісьмы пачытаць. Часам захочацца яму падправіць у якім-небудзь лісце слоўка-другое, дадаць сваё, лепшае – так яму здаецца. Атрымае адрасат такое пасланне і дзівіцца: што гэта напісаў яму найлепшы сябар? Вірус жа толькі засмяецца, ды далей у дарогу шкадлівую выпраўляецца.

Здаралася, залезе Вірус у самае нутро электронных праграм у камп’ютэрах і раскашуе там, як гаспадар на сваім двары. Знарок папсуе ўсё, пераблытае так, што нават камп’ютэр караля не здольны выправіць, не хапае здатнасці і ў самога Кампа Кампавіча. Здаецца, не відно ніякіх паломак, а жыццё ў Сеціве разладзіцца. Не працуюць зоркалёты, адключаюцца міжзорныя экраны, знікае сувязь з міжпланетным Інтэрнэтам. Надвор’е і тое нікога не слухаецца: можа адначасова ісці дождж і віхурыць завіруха. У садзе на адным дрэве кветкі цвітуць, а на іншым слівы спелыя асыпаюцца.

Бядуюць сеціўцы, а што рабіць - не ведаюць.

Так і жыў гэты нахабны і нябачны Вірус, дармаеднічаў, штукарыў, сваволіў. Падабалася яму за кошт іншых жыццё сваё ладзіць.

Моцна гаравалі сеціўцы, самыя лепшыя вучоныя шукалі спосаб як пазбавіцца ад назойлівага шкодніка. Але вучонасць не магла справіцца з хітрасцю. Бо дзеянні Віруса не паддаваліся, ніякай логіцы былі цалкам непрадказальнымі.

Сабраў тады кароль Віндаўс Вялікі вучоных на вялікую нараду. Пачалі яны сваю вучоную думу думаць, як з Вірусам паквітацца.

Адзін дзень у зацятых спрэчках правялі, другі. Нічога не атрымліваецца. Не адну ноч да мільгацення ў вачах прадумалі. І зноў нічога вартага не надумалі. Не дапамог нават Інтэрнэт, які шмат што ведае і на многае здатны.

Вырашылі тады і яны хітрасцю ўзяць.

Пачалі вучоныя ўгаворваць Віндаўса Вялікага аддаць замуж за Шкодзю сваю адзіную дачку Віндусачку. Яна выведае сакрэт смерці Віруса і ўратуе сеціўцаў.

Доўга вагаўся кароль, але дзе ты дзенешся, калі ў тваім каралеўству небяспека разрастаецца. Згадзіўся Віндаўс